خیلی‌ها در نگاه اول دل‌باخته‌ی بوداپست می‌شوند و بعضی‌ها هم بعد از کشف شهر و دیدنِ جاذبههای خیره‌کننده‌اش، اما هر دو دسته درباره‌ی یک چیز توافق دارند: بوداپست یکی از زیباترین، سرزنده‌ترین و شگفت‌انگیزترین شهرهای جهان است. رود دانوب درست از میان شهر می‌گذرد و چشم‌اندازِ انحنایِ دل‌فریبِ رود، در غروب‌های بوداپست، فراموش‌نشدنی است. بوداپست را «پاریسِ اروپای مرکزی» هم می‌نامند که البته مبالغه نیست. رد پای هنرِ باروک، نئوکلاسیم و هنر نو را در معماریِ بی‌نظیرِ بوداپستِ شکوهمند و رمانتیک خواهید دید و موسیقیِ کلاسیک هم بخشی از هویت این شهر است.
تاریخ پر فراز و نشیب مجارستان بر حیات و هویتِ فرهنگی و هنریِ بوداپست هم تأثیر گذاشته است. کاتولیک شدنِ مجارها پای هنر رومی و گوتیک را به این شهر باز کرد، اشغال‌گریِ ترک‌های عثمانی باعث شد موج هنر رنسانس خیلی زود از رونق بیفتد و هابسبورگ‌های اتریشی هم سبک باروک را با خودشان به بوداپست آوردند.
بوداپست، «شهر دوچهره»، از قدیمی‌ترین و، در عین حال، جوان‌ترین شهرهای اروپاست. هرچند رومی‌ها از قرن اول میلادی این‌جا زندگی می‌کردند، اما قصه‌ی بوداپستِ مدرن از سال ۱۸۳۷ شروع می‌شود؛ زمانی که شهر تاریخیِ بودا در ساحل غربیِ دانوب با شهرِ صنعتیِ پِِست در ساحل شرقی این رود یکی شد.
بودای سرسبز و دل‌نشین فقط زیبا نیست، این‌جا کسل هیل و سیتادلا، مهم‌ترین جاذبههای تاریخی شهر، و موزه‌هایی مثل گالری ملی و موزه‌ی تاریخ بوداپست را هم در خود جای داده است. کسل هیل، یا وارهِگی، در بودا خانه‌ی مهم‌ترین موزه‌ها و یادگارهای سده‌های میانه‌ی شهر است و یونسکو هم نامش را در فهرست میراث جهانی گذاشته است. بنابراین، پیشنهاد می‌کنیم گردش در بوداپست را از همین‌جا شروع کنید؛ جایی که، گذشته از شبکه‌ای از غارهای زیرزمینی با چشمه‌های آب گرم، دو بخش مهم دارد: شهر قدیمی در شمال که در قرون وسطی منطقه‌ای رعیت‌نشین بوده و قصر سلطنتی که درست در محل قلعه‌ای قرار گرفته که در قرن سیزدهم این‌جا ساخته بودند و حالا دو موزه‌ی مهم هم دارد.